Tijdritje

Mijn wieg stond in een naoorlogse noodwoning op een boerenerf in Lonneker.

Ik zat op de kleuterschool, was tussen de middag thuis om te eten, toen buurman Hennie, altijd in voor een geintje, vroeg of ik met hem een tochtje wilde maken in zijn auto. Natuurlijk. We reden, weet ik achteraf, richting Deurningen waar hij zijn geliefde opzocht. 

Waren we op tijd terug voor school? Geen idee, denk het niet. Wel weet ik waarom een van mijn oudste herinneringen mij vandaag te binnen schoot. Ik vernam dat de ruim zestig jaar geleden bezochte geliefde en latere echtgenote is overleden.